មុនថ្ងៃហៀបលិច ភាគ២

You ទំព័រចុងក្រោយ

អ្នកមានស្នេហាទាំងអស់សុទ្ធតែចង់ធ្វើជាទំព័រចុងក្រោយក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់! តែអ្នកត្រូវចាំថា ពេលដែលអ្នកចង់បានអ្វីមួយ អ្នកអាចនឹងសមបំណង ឬក៏ខកចិត្ត ព្រោះទ្វារនេះគេជាអ្នកកាន់កូនសោ។

កំណត់ត្រាអ្នកស្នង

ពុទ្ធិកាជាមួយនឹងសុបិនពិតដែលពិបាកចាកចេញរឿងដែលនាងជួបប្រទះ បាននាំនាងទៅកាន់ប្រភពដើមនៃការស្នង។ ពួកនេះវាមិនមែនជាពពួកធម្មតាឡើយ អ្នកខ្លះគេហៅពួកវាថា ជាពពួកចំបួរ ឬល្បាក់សា គេត្រូវបានកំណត់ថាជាវិញ្ញាណដូនតាដែលធ្លាប់រៀនគ្រូ ហើយពួកវាក៏មកតាមកូនចៅឱ្យកាន់បន្ត។

កំណាព្យស្នេហ៍មាស

សៀវភៅនេះ គឺជាកំណត់ហេតុស្នាដៃរបស់ខ្ញុំ ។ អាចនិយាយម៉្យាងទៀតក៏បាន គឺវាជាកម្រងវណ្ណកម្មទាំងអស់ តាំងពី ពេលដែលខ្ញុំឈោងដៃចាប់ដងចាំក្តា ប្រឡូកក្នុងជីវិតទឹកខ្មៅ រហូតមកទល់ពេល នេះ ដូចជាប្រលោមលោក កំណាព្យ បទភ្លេង ទំនុកច្រៀង និងរឿងភាព យន្ត វីដេអូ ។

មុនថ្ងៃហៀបលិច ភាគ២

sunset’s diary គឺប្រលោមលោកដែលនិយាយអំពីកំណត់ត្រាដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់តិមា។ នៅក្នុងកំណត់ហេតុមួយនេះតិមាបានរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវជីវិតជាច្រើនដែលនាងបានឆ្លងកាត់មានទាំងរឿងស្នេហា មិត្តភាព ការងារ ក៏ដូចជាគ្រួសាររបស់នាងផងដែរ។

ថ្ងៃថ្មីនៅតែមាន ភាគ១

គ្មាននរណាម្នាក់អាចជ្រើសរើសកន្លែងកើតបាន ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់ដែលល្អឥតខ្ចោះនោះដែរ។ យើងអាចធ្លាប់សាងកំហុស ទទួលភាពបរាជ័យ ធ្លាប់ទទួលការឈឺចាប់ ត្រូវគេមាក់ងាយ ហើយទទួលបានការវាយតម្លៃពីមនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែថ្ងៃថ្មីនឹងអាចនាំនូវក្ដីសង្ឃឹមថ្មី ហើយយើងនៅតែមានឱកាសក្នុងការច្នៃវាសនាខ្លួនឯងឱ្យបានប្រសើរជាងថ្ងៃម្សិលមិញមិនខានឡើយ។ យើងត្រូវចេះផ្តល់ស្នាមញញឹម និងក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ខ្លួនឯងជានិច្ច។ សិលា និងកញ្ចនាកើតនៅក្នុងវណ្ណៈផ្សេងគ្នា ជួបរឿងរ៉ាវជីវិតផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេមានស្រដៀងគ្នានោះគឺ ត្រូវហែលឆ្លងឧបសគ្គជីវិតរាប់សិបជំពូក ដើម្បីទទួលបានជីវិតដែលពួកគេចង់បាន។ តើខ្សែជីវិតអ្នកទាំងពីរនឹងទៅជាយ៉ាងណា?

មរណភាពនៃសង្សារខ្ញុំ

នៅលើពិភពលោក នៅក្នុងប្រទេស ឬនៅក្នុងសង្គមនៃរបេតយោ បាយ កើត ចាស់ ឈើ ស្លាប់ នេះ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់អួតថាគ្រាន់ បើ ឬអស្ចារ្យជាងអ្នកណានោះទេ ? ។ បើគ្រាន់បើតិមិនកើត មិនចាស់ មិនឈឺ មិនស្លាប់ ដែលមានតែ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់មួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលក្រោយពីទ្រង់ត្រាស់ដឹងរកឃើញ នូវអរិយសច្ចៈធម៌ទាំងបួននេះហើយ ទ្រង់ក៏រកឃើញផ្លូវមួយទៀតសំរាប់ រំដោះជីវិតឱ្យចេញចាកផុត ពីទុក្ខកង្វល់ទាំងអស់នេះបាន ។ ឯមនុស្សដូចយើង ដូចគេ ដូចឯងនេះ សុទ្ធជាឈ្លើយនៃសង្រ្គាម តើសង្រ្គាមលោភៈ ទោសៈ មោហៈ នោះឯង ។

បេះដូងក្រដាស

ក្រដាសដែលដាមប្រឡាក់នូវស្នាមអតីតកាលមិនស្រស់បំព្រង គេនៅតែអាចច្នៃឲ្យក្រដាស​នោះក្លាយទៅជាក្រដាសមួយដែលអាចប្រើប្រាស់បាន។អរគុណដែលធ្វើឲ្យក្រដាសមួយនេះមានសោភ័ណភាពឡើងវិញ។ អរគុណដែលតែងតែតាមដាស់តឿន និងបារម្ភរហូតមក...

និស្ស័យ

បុរសឈុតពណ៌ស ភាគ២

ជីវិតប្រៀបដូចជាជារូបផ្គុំ បណ្តុំនៃបទពិសោធជាច្រើន ឆ្លងកាត់មួយដំណាក់កាល ហាក់ដូចជារកបានរូបផ្គុំមួយបំណែកដាក់ចូលទៅក្នុងប្រឡោះទទេស្អាតមួយ ហើយយើងក៏ត្រូវស្វែងរកបំណែកថ្មីមួយទៀតជាបន្តបន្ទាប់។ និយាយដោយស្មោះត្រង់ចុះ ការនិពន្ធប្រលោមលោករបស់ខ្ញុំ ពុំមែនជាការផ្គុំដែលល្អឥតខ្ចោះគ្មានចំណុចទាស់ទេ តែខ្ញុំបែរជាស្វែងរកចំណុចខ្វះខាត ដើម្បីអាចស្វែងរករូបផ្គុំឱ្យបានត្រឹមត្រូវទៅវិញ។ តាំងពីចាប់ផ្តើមនិពន្ធកំណត់ហេតុពណ៌ស្វាយ ភាគមួយ ខ្ញុំពុំដែលគិតសោះថានឹងមានភាគ២។ តែដោយសារការស្វែងរកចំណុចខ្វះខាតនោះ នាំឱ្យខ្ញុំអាចស្វែងរកភាគ២ ក៏ឡើងជាភាគបី និងភាគ៤ទៀត។ តែប្រសិនបើខ្ញុំរង់ចាំទាល់តែអាចរកឃើញគ្រប់បំណែកផ្គុំ ទើបចាប់ផ្តើមដើរនោះ ខ្ញុំប្រហែលជាមិនអាចមកដល់ទីនេះទេ។ និយាយជារួម សូម្បីតែសៀវភៅដែលមិត្តអ្នកអានកំពុងកាន់នឹងដៃក្នុងពេលនេះ គឺសុទ្ធតែជាសមទ្ធិផល ដែលកើតឡើងចេញពីការស្វែងរកចំណុចខ្វះខាតខ្លួនឯង ហើយរកកន្លែងបំពេញវាស្របពេលដែលក្លាហានបោះជំហានទៅមុខម្តងបន្តិចៗ ប្រកបដោយក្តីអំណត់។ ដំណើរនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំអាចរកឃើញថា វាមានសេចក្តីសុខម្យ៉ាងបង្កប់នៅក្នុងភាពអត់ធ្មត់ ហើយក៏មានសម្រស់ម្យ៉ាងស្ថិតនៅក្នុងការដើរទៅមុខសន្សឹមៗ តាមល្បឿនរបស់យើង ដោយមិនប្រញាប់ប្រញាល់តាមលោកិយ ដ្បិតអីការដើររបស់យើងម្នាក់ៗ មានជំហាន និងល្បឿនខុសៗគ្នា។ អ្នកខ្លះក៏អាចនិពន្ធចប់មួយរឿងក្នុងមួយខែ ខ្លះក៏ឡើងទៅដល់មួយឆ្នាំ។ ការប្រៀបធៀប បានត្រឹមតែដាក់សម្ពាធឱ្យយើងតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះស្របពេលដែលការសម្រេចគោលដៅ ជារឿងសំខាន់ ការទទួលស្គាល់ល្បឿនរបស់ខ្លួនឯង ក៏ជារឿងសំខាន់ដែរ។ ការដើរដោយស្គាល់ល្បឿនខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យយើងអាចដើរបានយូរ និងមិនងាយហត់ រត់តាមអ្នកដទៃ។ ទីបំផុត ការដើរយឺតៗរបស់ខ្ញុំ បានមកដល់គោលដៅហើយ។ សៀវភៅទីបួននេះគឺជាលទ្ធផលនៃការស្វែងរកបំណែកផ្គុំថ្មី ដើម្បីបំពេញសិល្បៈនៃភាពស្រមើស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់មិត្តអ្នកអានដែលស្រឡាញ់សិល្បៈស្រមើស្រមៃមួយនេះផងដែរ។ សង្ឃឹមថាភាគបន្ត នៃបុរសឈុតពណ៌ស នេះគឺជាអនុស្សារីយ៍ថ្មី បំពេញក្តីសុខអ្នកអាន ដែលបានរួមដំណើរជាមួយខ្ញុំតាំងពីដើមមក។

ថ្ងៃដែលខ្ញុំស្លាប់

ជីវិតមួយដែលត្រូវគេធ្វើបាប ប្រមាថមើលងាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់ពេលមួយ ដែលជីវិតគ្មានសល់អ្វីទាំងអស់ គេក៏សម្រេចចិត្តបញ្ចប់ជីវិតរបស់ខ្លួនត្រឹមពេលនេះតែម្តង។ តើនរណាទៅដឹងនោះថា ថ្ងៃដែលត្រូវស្លាប់ បានប្រែជាថ្ងៃដែលគេរស់រានមានជីវិតឡើងវិញ?

រោគសិប្បនិម្មិត

ថ្ងៃនេះគេកំពុងចលាចលនឹងរឿងក្មេងប្រុសម្នាក់ស្លាប់ដោយសារទូរស័ព្ទ? វាមិនអាចរលត់បានទេខ្ញុំនឹងស្លាប់បើសិនវារលត់? ខ្ញុំបន្តអូសរូបពីមួយទៅមួយ សារបន្ទាប់ក្នុងរូបចុងក្រោយ ដែលគេបានផុសគឺ «ដង្ហើមស្ថិតក្នុងពន្លឺថ្ម បេះដូងស្ថិតលើអេក្រង់ អត្តសញ្ញាណស្ថិតលើមតិភាគច្រើន..

ព្រៃតម្កល់សព

រឿងរ៉ាវ​ប្រពៃណី​នៃការ​តម្កល់​សពរបស់​អ្នក​ភូមិ​លើទឹក ព្រៃតម្កល់សព ត្រូវបានចាប់បដិសន្ធិឡើងក្នុងគ្រា ដែលមានការស្លាប់រង្គាល សពអណ្តែតទឹកត្រៀបត្រា​ មិនដឹងយកទៅណា ក៏ដាក់ចោលនៅក្នុងព្រៃលិចទឹក ហើយក៏បានកើតជាប្រពៃណី តកូន តចៅ។