តាយហោង​

"សង្ស័យណាស់! ឆ្នាំនេះច្បាស់ជាមិនស្រួលហើយ» សំឡេងមនុស្សស្រីពីនាក់អង្គុយនិយាយគ្នានៅក្នុងផ្ទះនោះ ទាក់ទាញការចង់ដឹងចង់ឲ្យរបស់ម្ចាស់ថ្នាំកាន់តែខ្លាំង ទើបគេផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់មិនឱ្យមានចន្លោះសូម្បីតែមួយពាក្យ។ «មិនស្រួលរឿងអ្វីមិន?» «គេថាសពដែលស្លាប់ដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ គេមិនឱ្យយកមកធ្វើបុណ្យនៅក្នុងផ្ទះទេ វាជាខ្មោចតាយហោងកាចអាក្រក់ណាស់ ពីណាគេរាសីដាក់ជើងតែតាកាច់យកតៗគ្នាមិនខាន» ស្ត្រីអ្នកនិយាយសង្កត់សំឡេងហាក់ទាមទារចំណាប់អារម្មណ៍ពីអ្នកស្តាប់កាន់តែខ្លាំង។ «តែក្រែងពេលយកមកគេធ្វើពិធីអីស្រួលបួលទៅមីង» «ម៉ែអាពិជីទៀតក៏ឃាត់មិនជាប់តែ មិនអ៊ីជីងមិនមែនគ្រាន់តែបុណ្យ៧ថ្ងៃមកដល់ភ្លាមក៏ស្លាប់ម្នាក់ទៀតទេ» «ទេ! គួរឱ្យជឿជាថ្នាំអ្នក...សម័យឥលូវនេរប្រមាថមិនបាន» «រៀងហើយបានជាគេចេះតែនិយាយថាអាគមផ្សំអាយូស បើមិនជឿកុំប្រមាចក្រែងថាបានធូបពិត»ម្ចាស់ផ្ទះឈរសម្លឹងមើលអ្នកជិតខាងដែលបំបែកផ្លូវគ្នាដើចេញ ព្រមទាំងសម្លឹងមើលទៅកាន់តួផ្ទះបែបស់ខ្លួន ដោយអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់និងពោរពេញដោយសំណួរពេញទូកក្បាល។ តើជំនឿនេះវាមានពិតឬទេ?"