ចេញពីអ័ព្ទ

ថ្ងៃថ្មីនៅតែមាន ភាគ២

បើទោះបីជីវិតធ្លាប់ឆ្លងកាត់ឧបសគ្គដែលនឹកស្មានមិនដល់ជាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្ដែការតស៊ូ និងភាពអត់ធ្មត់នៅតែអាចធ្វើឱ្យជីវិត សិលា និងកញ្ចនាបន្តជម្នះនូវរាល់បញ្ហានានាដែលចូលមកក្នុងជីវិត ហើយពួកគេទាំងពីរមិនដែលរាថយចំពោះភាពលំបាកម្តងណាឡើយ។ ជីវិតថ្មីមិនមែនមានន័យថា ស្លាប់ហើយ កើតមកវិញម្ដងទៀតនោះទេ ប៉ុន្ដែគឺជាជីវិតដែលហ៊ានដើរចេញពីកន្លែងដែលគ្មានអ្នកផ្ដល់តម្លៃឱ្យ ហើយហ៊ានប្រថុយទៅស្វែងរកកន្លែងថ្មី ព្រមទាំងត្រៀមចិត្តហ៊ានទទួលយកគ្រប់យ៉ាង ទោះបីជាលទ្ធផលយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ជីវិតរបស់សិលា និងកញ្ចនានៅតែបន្តជួបឧបសគ្គម្តងហើយ ម្តងទៀត។ តើពួកគេទាំងពីរបន្តដោះស្រាយបញ្ហាជីវិត ហើយអាចសម្រេចក្ដីស្រមៃរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា?

ត្រ័យទ្វារ ប្រអប់ខ្មៅ

ប្រអប់ខ្មៅកញ្ចាស់មួយ ដែលបានលាក់ទុកក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីយ៉ាងសម្ងាត់ វាជារបស់មួយដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រាថ្នាចង់បាន ប៉ុន្តែវាបែរជាក្លាយជារបស់មានវិញ្ញាណដែល លងបន្លាចអ្នក រហូតធ្វើឱ្យអ្នកគិតថានេះជាកំហុសយ៉ាងធំមួយ​ ដែលអ្នកបានប៉ះពាល់ពាក់ព័ន្ធនឹងវា។

មុនថ្ងៃហៀបលិច ភាគ១

ដំណើរជីវិតមនុស្សហាក់ដូចជាការធ្វើដំណើរតាមផ្លូវកងចក្រមួយដែលទោះបីយើងចេញឆ្ងាយពីកន្លែងធ្លាប់រស់នៅ ខានជួបមុខមនុស្សដែលយើងធ្លាប់ជាប់យូរយ៉ាងណា ក៏ថ្ងៃណាមួយយើងនឹងបានជួបគេនៅកន្លែងថ្មីផ្សេងទៀត ដោយភាពចៃដន្យ!

នាងភ្នែកញញឹម

ខ្ញុំបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សជាច្រើន អ្នកខ្លះក៏ស្អប់ខ្ញុំ ហើយមានមនុស្សមួយចំនួនក៏ចូលចិត្តខ្ញុំ។ខ្ញុំនៅក្នុងការចងចាំរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា គ្រាន់តែក្នុង​សណ្ឋានៗខុសៗគ្នា។ ពេលខ្លះវាមានទាំងភាពសប្បាយរីករាយ ក្ដីសុខ ទុក្ខសោក សេចក្ដីឈឺចាប់។

សង្ឃរា

"ក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនបានចេញពីបេះដូង ដូចជាផ្ទះដែលគ្មានគ្រឹះរឹងមាំ! មើលពីខាងក្រៅអាចសមភ្នែកអ្នកដទៃ ប៉ុន្ដែមានតែម្ចាស់ផ្ទះទេដែលដឹងថា គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែជាការរៀបចំ។ សង្ឃរា​ គឺជាទំព័រជីវិតមួយ ដែលលាតត្រដាងពីជីវិតគ្រួសារមួយដែលចាក់ស្រេះទៅដោយបញ្ហាជាច្រើនរាប់មិនអស់។ ជីវិតគ្រួសារមួយដែលត្រូវឆ្លងកាត់ដ៏មហិមាស្ទើរតែមិនអាចឆ្លងផុតបាន។ ប៉ុន្ដែពេលដែលសង្ឃរាបក់បោកផុតទៅ រលកនឹងស្ងប់ហើយមេឃប្រាកដជាស្រលះល្អមិនខានឡើយ។"

វិប្បដិសារី

លោក ជុត ខៃ (អក្ខរាវិរុទ្ធសំបុត្រកំណើតចារថា “ផ្ចិត ខ្សែ”) ជាអតីតសាស្ត្រាចារ្យមធ្យមសិក្សានៅកម្ពុជា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៦៦ រហូតមកដល់ឆ្នាំ ១៩៧០ ។ បន្ទាប់ពីប្រឡងជាប់បរិញ្ញា ប័ត្រច្បាប់ លោកបានជាប់កំណែនក្នុងកងទ័ពផ្នែកអាវុធហត្ថ មាន ងារជាអនុសេនីយឯក ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧១ លោកមានតួនាទីជា ប្រធានក្រសួងរដ្ឋបាលនៃតុលាការសឹក ។ លោកបានត្រូវរដ្ឋាភិបាល តែងតាំងជាព្រឹទ្ធបុរសស្តីទីនៃមហាវិទ្យាល័យនីតិសាស្ត្រ និងសេដ្ឋកិច្ច ក្នុងឆ្នាំសិក្សា ១៩៧៣-៧៤ ជំនួសលោក ហេង វង្សប៊ុនឆាត ។ លោកនិងគ្រួសារបានរស់យ៉ាងលំបាកក្នុងរបបខ្មែរក្រហម រវាងឆ្នាំ ១៩៧៥-៧៩ ។ លោកនិងគ្រួសារបានភៀសខ្លួនមកដល់ជំរំខៅអ៊ុ ដាង ប្រទេសថៃ នៅឆ្នាំ ១៩៧៩ ។ លោកបានជ្រកកោននៅ ប្រទេសបារាំងក្នុងឆ្នាំ ១៩៨០ ។

មុនថ្ងៃហៀបលិច ភាគ២

sunset’s diary គឺប្រលោមលោកដែលនិយាយអំពីកំណត់ត្រាដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់តិមា។ នៅក្នុងកំណត់ហេតុមួយនេះតិមាបានរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវជីវិតជាច្រើនដែលនាងបានឆ្លងកាត់មានទាំងរឿងស្នេហា មិត្តភាព ការងារ ក៏ដូចជាគ្រួសាររបស់នាងផងដែរ។

ត្រពាំងត្រាំវិញ្ញាណ

ឃាតករមុខយក្ស

តើការស្លាប់តម្រូវឱ្យមានហេតុ​ និងផលរហូតមែនទេ? រឿងរ៉ាវដ៏វែងអន្លាយប៉ុន្តែខ្លីដូចការស្លាប់ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចកំណត់បាន។ ចុះបើសេចក្ដីស្លាប់របស់មនុស្សអាចកំណត់បាន តើអ្នកនឹងកំណត់មរណៈភាពរបស់ខ្លួនដោយរបៀបណា?

ផ្កាត្បូងទទឹម

នាងមិនបានដឹងឡើយថា នៅពេលដែលនាងដកកូនរុក្ខជាតិនោះមកដាំ ជីវិតរបស់នាងនឹងត្រូវផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងនោះទេ។ នាងពិតជាត្រូវស្លាប់មែនទេ ប្រសិនបើផ្កានោះស្រពោន ហើយរលួយ?ប្រសិនបើប្អូនមានឧបករណ៍ បង្វិលពេលវេលា តើប្អូននឹងបង្វិលទៅអតីតកាល ឬក៏អនាគត?

ថ្ងៃថ្មីនៅតែមាន ភាគ១

គ្មាននរណាម្នាក់អាចជ្រើសរើសកន្លែងកើតបាន ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់ដែលល្អឥតខ្ចោះនោះដែរ។ យើងអាចធ្លាប់សាងកំហុស ទទួលភាពបរាជ័យ ធ្លាប់ទទួលការឈឺចាប់ ត្រូវគេមាក់ងាយ ហើយទទួលបានការវាយតម្លៃពីមនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែថ្ងៃថ្មីនឹងអាចនាំនូវក្ដីសង្ឃឹមថ្មី ហើយយើងនៅតែមានឱកាសក្នុងការច្នៃវាសនាខ្លួនឯងឱ្យបានប្រសើរជាងថ្ងៃម្សិលមិញមិនខានឡើយ។ យើងត្រូវចេះផ្តល់ស្នាមញញឹម និងក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ខ្លួនឯងជានិច្ច។ សិលា និងកញ្ចនាកើតនៅក្នុងវណ្ណៈផ្សេងគ្នា ជួបរឿងរ៉ាវជីវិតផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេមានស្រដៀងគ្នានោះគឺ ត្រូវហែលឆ្លងឧបសគ្គជីវិតរាប់សិបជំពូក ដើម្បីទទួលបានជីវិតដែលពួកគេចង់បាន។ តើខ្សែជីវិតអ្នកទាំងពីរនឹងទៅជាយ៉ាងណា?

កលិយុគនៅលង្វែក ឬវិនិច្ឆ័យនឹងមុខដាវ

ជំរាបអ្នកអានជាទីមេត្រី រឿងនេះ ចាប់ផ្តើមមានចលនាក្នុងផ្ទៃអក្សរសាស្ត្រ គឺនៅលើទំព័រសារពត៌មានសុវណ្ណភូមិ ពីលេខ ១ ដល់លេខ ៤០ ហើយបានទទួលជោគជ័យយ៉ាងមហស្ចារ្យ ។ មាន លិខិតសរសើរពីអ្នកអានជាច្រើន បានផ្ញើមកខ្ញុំពីរឿងនេះ ហើយជាពិសេស សម្តេចព្រះមហាក្សត្រិយានី ព្រះមាតាជាតិ ក៏ទ្រង់សព្វព្រះរាជហឫទ័យ និងស្នាដៃដ៏គាប់ប្រសើរនេះពន់ ពេក គាស្រ័យដោយហេតុទាំងនេះ ទើបរឿងនេះ៖ បានមកបញ្ចេញចលនាក្នុងផ្ទៃអក្សរសាស្ត្រ ជាសៀវេភៅប្រ លោមលោកសុទ្ធដូច្នេះទៀត ដើម្បីបំរើអារម្មណ៍អ្នកមានទួរទៅ ដែលពុំទាន់ក្របទុជារស នៃចុងថ្នាំក្តា របស់ខ្ញុំនេះ...