ញាណទី៦​

"បន្ទាប់ពីនាងកើតមក ជីវិតរបស់ ជិន វិបូរ៉ា ម្នាក់នេះត្រូវបានចារមកថា វាសនាខុសពីអ្នកដទៃបាត់ទៅហើយ... «វិច្ចរ៉ា ភ្ញាក់ឡើង!» «មានការស្តីអើយ!» បន្ទាប់ពីស្រែកចប់អ្វីដែលខ្ញុំឃើញធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់ក្រញាង ស្ត្រីចំណាស់មុខមាត់ស្អាតបាតម្នាក់ ស្លៀកឈុតបុរាណចងក្បិននិងពានា កំពុងអង្គុយនៅលើម្នាងសិលាមើលមុខខ្ញុំមិនព្រិចភ្នែក។ «ព្រះអង្គអើយ ឱ្យកូនចៅសុំខមាទោសផង កូនចៅគ្មានចេតនាស្រែកដាក់លោកយាយទេ!» ខ្ញុំប្រញាប់លុតជង្គង់សុំខមាទោសពីជំនាងផ្ទះដែលកំពុងបង្ហាញទឹកមុខមិនពេញចិត្ត។ «អី យើងប្រាប់ប៉ុន្មានដងហើយ កុំហៅយើងថាយាយ ឱ្យហៅយើងថាបងស្រី» មិនចង់រិះគន់ទេ ប៉ុន្តែអ្នកទល់មុខជាជំនាងផ្ទះ ទើបខ្ញុំបានត្រឹមងក់ក្បាលស្តាប់បញ្ជាដ៏ហួសថ្លែងមួយនេះសិន។ «ចាសៗ ចុះបងស្រីហៅខ្ញុំធ្វើអ្វីដែរ?» «យើងមិនបានហៅនាងទេ គឺអ្នកកំលោះនោះជាអ្នកហៅ» ស្តីចប់ម្រាមដៃវែងៗក៏ចង្អុលទៅក្រោយខ្នងខ្ញុំ ពេលងាកមើលខ្ញុំក៏ភ្ញាក់ព្រើតម្តងទៀត ព្រោះផ្ទៃមុខគ្រិស្នា នៅឃ្លាតពីមុខខ្ញុំតែបន្តិច។ «អើយ!» ខ្ញុំថយក្រោយអុកគូទលើពូក បន្ទាប់មកទើបសួរនាំគេទាំងសំឡេងរករឿង «ស្តីលោក? ចេះមករំខានពេលដេកពួនកើត... នេះម៉ោងទើប៤ភ្លឺ លោកដាស់ខ្ញុំរកស្ដី? លោកជាខ្មោចមិនចេះដេក តែខ្ញុំមនុស្សត្រូវការដេក» ខ្មោច!!! មែន...គ្រប់គ្នាស្ដាប់មិនច្រលំទេ ប្រុសសង្ហាម្នាក់នេះជាខ្មោច... ហើយក៏ជាខ្មោចអន្ទោលតាមប្រាណគួរឱ្យរំខាន គេរសាត់អណ្តែតតាមខ្ញុំគ្រប់ពេល។ អ្វីដែលសំខាន់ខ្មោចប្រុសមួយនេះកំពុងតាមលន់តួខ្ញុំ តែកុំគិតផ្តេសផ្តាសមិនមែនសុំស្នេហ៍ទេ ប៉ុន្តែ....គេមកសុំឱ្យខ្ញុំជួយ ដើម្បីបានទៅសុគតិភព!"